احادیثی در مورد نگاه های نامشروع

حضرت علی(ع) می فرمایند : چشم،جاسوس دل است.

از وصیتهای امام صادق(ع) به عبدالله بن جندب است که فرمود : حضرت عیسی بن مریم (ع) به یارانش می فرمود از نگاه کردن به نامحرم بپرهیزید زیرا نگاه،بذر شهوت را در دل شخص می پاشد و مقدمات بدبختی او را فراهم می کند.

پیامبر(ص) می فرمایند:هر کس چشمش را از نگاه به نامحرم پر کند ، خداوند در روز قیامت چشمش را از آتش پر می کند؛مگر اینکه توبه کند و بازگشت نماید.

حضرت علی(ع) می فرماید: نابینا بودن ، بهتر از نگاههای نا مشروع است.

یحیی بن ذکریا(ع) می فرماید: در نزد من ، مردن از نگاه های غیر ضروری محبوب تر است.

حضرت محمد (ص) می فرماید برای هر کدام از اعضای انسان زنای خاصی است و زنای چشم نگاه به نا محرم است.

چشم در دادگاه الهی

خدای متعال در مواردگوناگونی فرموده که چشم شما مورد توجه خاص ما و ماموران ما قرار دارد.

و نیز در کلام معصومین(ع) آمده است که مومنین باید خیلی مواظب چشمهای خود باشند.

وظیفه ی انسان در برابر چشم این است که آن  را به مناظر حرام و گناه آلوده نکند.

بسیاری از نگاه ها پشیمانی به بار می آورد.

اگر از دیدگانت مراقبت نکنی روز قیامت گریان خواهی بود.

پیامبر خدا(ص) برای انسانی که چشمش را از نامحرم حفظ کند ضمانت بهشت را فرموده است.

خدای متعال خشم و غضب می کند بر زنی که شوهر داشته باشد  و به مردان غیر نگاه کند یا مردی که زن داشته باشد و به زنان دیگری نگاه خاص داشته باشد اگر کسی چنین کند خدای متعال اعمال نیکش را پاک می کند و اگر به این کار ادامه دهد بر خداست که او را به آتش عذابش بسوزاند بعد از آنکه در قبر او را عذاب کرد.

دیدگان و نگاهها کمین گاه شیطان است.

روزی پیامبر (ص)از راهی عبور می کردند که یکی از یارانشان به نام سعد

مشغول وضو گرفتن بود و آب زیاد مصرف می کرد ، پیامبر فرمود: چرا

اسراف می کنی ای سعد! سعد عرض کرد: آیا در آب نیز اسراف است؟!

حضرت فرمود:آری هر چند در کنار نهر باشی!

بقیه ی داستان ها در ادامه ی مطلب

اسراف چیست؟

اسراف از نظر عقل و شرع،مذموم است ، زیرا در آن حق ضایع می شود، و انسان ارزش مالی که باعث نگهداری نفس از ذلت و خواری طلب و درخواست می گردد را نمی داند.

با این عمل خود را محتاج و نیازمند به دیگران می نماید  و اگر در این باره دقت شود در می یابیم که سختی روزگاراز همین طریق سراغ انسان می آید.و مهم آن است که بدانیم علماء و حکماء هر اسرافی را جهل و هر جهلی را اسراف دانسته اند.